ορινίαι

ὀρινίαι, αἱ (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «ἀναδενδράδες».

[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. έχει σχηματιστεί από το θ. ὀριν- τού ὀρίνω «εγείρω, σηκώνω»].